مسافر24 بهترین تجربه سفر

‌‌کلیسای جامع سن پیتر ‌‌

ورودی کلیسای جامع سن پیتر رو به میدان سن پیتر قرار دارد. این میدان شکلی بیضی مانند دارد و در دو طرف شمال و جنوب این میدان، دو فواره بزرگ و زیبا ساخته شده اند. اطراف این میدان فوق العاده جذاب، با ستون ها که روی آنها مجسمه هایی از قدیسین دین مسیحیت قرار دارند، مزین شده است. این میدان طراحی بسیار باشکوهی دارد و کلیسای سن پیتر نیز بر زیبایی آن افزوده است. طراح میدان سن پیتر، هنرمندی به نام برنینی است. او ساختمانی که در دوره رنسانس با همان سبک معماری ساخته شده بود را با معماری باروک به محیط پیرامونش پیوند داده است. کار این هنرمند بسیار قابل تحسین و خیره کننده است. بیش از یکصد و 40 مجسمه از افراد مقدس بر بالای ستون های دور میدان گذاشته شده است. از جمله آنها می توان به مجسمه های سن پل و سن پیتر که قدیسین رم هستند، اشاره کرد. این مجسمه ها در نزدیکی پله های قصر سلطنتی قرار داده شده اند. گردشگران از دیدن این کلیسا لذت می برند و به همین دلیل افراد بسیاری از آن دیدن می کنند. در داخل کلیسا، انواع آثار هنری دوره رنسانس و یادبودها و مجسمه های فوق العاده زیبایی از میکل آنژ را می توان مشاهده کرد. اگر از آسمان که نگاه کنیم، ساختمان‌ کلیسای سن پیتر به شکل یک کلید طراحی شده است. این کلید، نماد کلید بهشت است و مجسمه‌های حواریون مسیح نیز به شکل نیم دایره‌ در اطراف درب ورودی این کلیسا نصب شده ‌اند.
شواهد تاریخی و عقیدۀ رایج حاکی از این هستند که مقبرۀ پیتر مقدس مستقیماً زیر محراب باسیلیکا قرار دارد. به همین دلیل، تعداد زیادی از پاپ‌ها، از صدر مسیحیت تا کنون، مانند پاپ ژان پل دوم که چند سال پیش فوت کرد، در زیرزمین این کلیسا دفن شده‌اند. از زمان کنستانتین بزرگ، امپراطور روم، کلیسایی در این مکان قرار داشته‌است. ساخت باسیلیکای حاضر، که جایگزین باسیلیکای قدیمی قرن چهارم میلادی شده‌است، از تاریخ 18 آپریل 1506 آغاز شد و در 18 نوامبر 1626 به پایان رسید. نام محلی کلیسای جامع، کلیسای سن پیتر در واتیکان است.


گردشگری

پاپ جولیوس، مسابقه ای برای ساخت بزرگ ترین بنای تاریخی در دنیای مسیحیت ترتیب داد. این رقابت، شرکت کننده های فراوانی داشت و هر کدام از آنها آثاری را تهیه کردند که در حال حاضر در گالری اوفیزی در شهر فلورانس ایتالیا نگهداری می شوند. همان طور که در بالا نیز اشاره کردیم، این کلیسا در بزرگداشت و به یادبود یکی از حواریون حضرت مسیح به نام سن پیتر ساخته شده است. در حال حاضر، مقبره سن پیتر در مرکز محوطه داخلی کلیسا واقع شده است.
کلیسای جامع سن پیتر،بیش از یکصد مقبره و کلیساهای کوچک متعدد نیز هست. در این مقبره ها، پاپ های مختلفی همچون پاپ سن ایگناتیوس، پاپ ژان پل دوم و امپراطور رومی به نام اوتو دوم و آهنگسازی به نام جیوانی پیرلویگی به خاک سپرده شده اند. جیمز فرانسیس و پسرش، هنری بندیکت و چارلز ادوارد که متعلق به خانواده های سلطنتی انگلیس تعلق داشتند نیز در این کلیسا به خاک سپرده شده اند. شاید جالب باشد بدانید، زمان ساخت این کلیسا حدود یک قرن زمان برده است.


معماری

پاپ جولیوس دوم در سال 1505 میلادی تصمیم گرفت که باسیلیکای قدیمی را تخریب کند و آن را با بنایی جدید و ماندگار جایگزین سازد. در رقابتی که موضوع آن طراحی عظیم‌ترین بنای عالم مسیحیت بود، طراحی دوناتو برامانت برگزیده شد و در سال 1506 ساخت و ساز بنا آغاز گردید.
این پلان به فرم یک صلیب یونانی عظیم بود و یک گنبد، الهام گرفته از گنبد معبد پانتئون داشت. با این تفاوت که این گنبد به چهار ستون بزرگ تکیه داشت؛ در حالیکه گنبد معبد پانتئون به وسیلۀ یک دیوار نگه‌داری می‌شد. بالای گنبد برامانت یک فانوس، به همراه گنبدی کوچک قرار می‌گرفت که از لحاظ فرم بسیار شبیه به فانوس کلیسای جامع فلورانس بود.
برامانت در نظر داشت که گنبد مرکزی را با چهار گنبد کوتاه‌تر روی محورهای مورب احاطه کند. سالن، جای مخصوص کشیش و بازوهای مساوی کلیسا هر کدام جزء دو راهرو بودند که به یک برآمدگی نیم‌ دایره‌ای که محراب کلیسا بود ختم می‌شدند. در هر گوشۀ ساختمان برجی قرار می‌گرفت بطوریکه طرح کلی ساختمان مربع بود، به همراه محراب‌های کلیسا که در نقاط اصلی برجسته بودند.
با مرگ پاپ جولیوس در 1513، جولیانو دا سانگالو، جووانی جوکوندو و رافائل جایگزین برامانت شدند. یک سال پس از مرگ برامانته در سال 1514، سانگالو و جوکوندو نیز مردند. تفاوت اصلی در پلان رافائل سالنی است با پنج راهرو که ردیفی از نمازخانه‌هایی به صورت برآمده، در هر طرف، خارج از راهروها قرار دارد.
پس از مرگ رافائل در سال 1520، جانشین او، بالداساره پروتزی، تغییراتی که رافائل برای بخش داخلیِ سه برآمدگیِ اصلیِ کلیسا ارائه داده بود را حفظ کرد. بااین وجود دوباره به پلان صلیب یونانی و دیگر ویژگی‌های پلان برامانت رجوع کرد. ساخت این پلان به دلیل مشکلات مختلف کلیسا و ایالت پیش نرفت و با مرگ پروتزی در 1536، پلان او تحقق نیافته باقی ماند.
پس از پروتزی، آنتونیو دا سانگالو یانگر پلانی را ارائه کرد که ویژگی‌های پلان برامانت، رافائل و پروتزی را با هم ترکیب می‌ کرد. طرح او برای گنبد، هم در ساختار و هم در تزئین، دارای جزئیات بیشتر و بسیار ماهرانه‌تر از طرح برامانت بود و دارای شیارهایی بر سطح خارجی گنبد بود. همانند برامانت، سانگالو نیز پیشنهاد داد که یک فانوس روی گنبد قرار بگیرد. سانگالو فانوس را بزرگتر و بسیار ماهرانه‌تر طراحی کرد. فعالیت عملیِ اصلیِ سانگالو، تقویت ستون‌های برامانت بود که در حال ترک برداشتن بود.
در تاریخ 1 ژانویه 1547، در دوران حکمرانی پاپ پاول سوم، میکل آنژ، که در آن زمان بیش ار هفتاد سال سن داشت، به عنوان ناظر پروژۀ ساخت و ساز کلیسای سنت پیترز، جانشین سانگالو شد. او به عنوان طراح اصلی بخش عمدۀ ساختمانی که ما امروزه مشاهده می‌کنیم، در نظر گرفته می‌شود. میکل آنژ این مسئولیت را با رضایت نپذیرفت، بلکه پاپ پاول او را به این کار مجبور کرده بود. میکل آنژ می‌نویسد: «من این مسئولیت را فقط به خاطر عشق به خدا و به افتخار آن حواری پذیرفتم» میکل آنژ اصرار داشت که به او اختیار کامل داده شود تا به هر روشی که خود مناسب می‌پنداشت، به هدف اصلی دست پیدا کند.


تاریخ

در سال یکصد میلادی، سن پیتر در این در این مکان که که یک گورستان بود، به خاک سپرده شد. بر اساس سنت، جسد سن پیتر بعد از شهادت در کنار سرکوس به خاک سپرده شد. در سال 324 میلادی که امپراطور کنستانتین به ساخت یک کلیسای بزرگ برای سن پیتر فکر می کرد و دستور ساخت آن را داد. کلیسایی که در آن زمان بنا شد، در حال حاضر نیز در مرکز این کلیسا قرار دارد.
در قرن 15 میلادی پاپ نیکولاس پنجم، تصمیم گرفت این کلیسا را بازسازی کند. او طراح و معماری مشهور به نام برناردو روسیلینی را برای طراحی این کلیسا برگزید.
بعدها، پاپ سیکتوس چهارم ساخت کلیسای کوچک سیستین را آغاز کرد. ساخت آن در زمان پاپ جولیوس دوم در سال 1506 میلادی آغاز و یکصد سال بعد در سال 1615 میلادی در زمان پاپ پاول پنجم به پایان رسید. برامانته، نخستین معمار ارشد این پروژه در دوره رنسانس بود. میکل آنژ معمار مشهور دیگری بود که گنبد کلیسای سن پیتر را طراحی کرده است.
در سال 1607 میلادی پاپ، ساخت و توسعه کلیسا را به کارلو مادرنو واگذار کرد او نیز سه بخش جدید را به صحن کلیسا اضافه کرد. در آخر، تکمیل کار به عهده جووانی برنینی گذارده شد. او یکی از شاهکارهای معماری شهری باروک را پیدید آورده بود.

تفریح گاه ها، دیدنی ها و مکان های تاریخی رم

فواره ترویتروی، بزرگ‌ترین فواره‌ی شهر رم و یکی از معروف‌ترین فواره‌های دنیاست. این فواره را سلوی معمار، در زمان کلمنت دوازدهم

کلیسای پانتئون ‌‌معبد ٢٠٠٠ ساله که در حال حاضر کلیسای پانتئون است، جز بهترین بناهای بزرگ روم باستان بشمار می رود.

‌‌کلیسای جامع سن پیتر ‌‌‌‌کلیسای جامع سن پیتر، از مشهورترین و قدیمی ترین کلیساهای شهر رم است. این کلیسا در نزدیکی شهرک واتیکان و

کلوسئوم‌‌میدان گلادیاتورها یا کلوسئوم در اصل یک آمفی تئاتر بیضی شکل در مرکز شهر است که توسط امپراطوری و مهندسین

‌‌میدان ناوونا ‌‌‌‌میدان ناوونا یا در اصطلاح ایتالیایی ها پیازا ناوونا میدان معروفی است در مرکز شهر رم پایتخت کشور ایتالیا. این