مسافر24 بهترین تجربه سفر

جمهوری چک

جمهوری چک کشوری واقع در اروپای مرکزی و یکی از اعضای اتحادیه اروپا است. این کشور در تاریخ اول ژانویه 1993 و به دنبال تقسیم کشور چکسلواکی سابق پدید آمد. پایتخت و بزرگ‌ترین شهر آن شهر پراگ است با وجودی که عضو اتحادیه اروپا است واحد پول آن کرونا است. جمعیت جمهوری چک 10 میلیون و پانصد هزار نفر و زبان رسمی این کشور چکی است که از زبان‌های اسلاوی است. شهر پراگ 1٫3 میلیون نفر جمعیت دارد. جمهوری چک به دریا راه ندارد و سه ناحیه تاریخی بوهم، موراوی، و بخش کوچکی از سیلزی را شامل می‌شود. مردم چک از تبار اسلاو و از مردمان هند و اروپایی هستند. مردم چک به طور تاریخی به عنوان «بی‌اعتنا به مذهب» توصیف شده‌اند و این کشور کم‌ مذهبی‌ترین مردم را در جهان دارد. مردم این کشور، مسیحی از شاخه کاتولیک رومی هستند. جمهوری چک نخستین کشور از اعضای پیشین کمکان است که بنا به گزارش بانک جهانی در زمره کشورهای توسعه‌ یافته قرار گرفته است. این کشور هم‌چنین بالاترین شاخص توسعه انسانی را در اروپای مرکزی و اروپای شرقی دارا است. جمهوری چک هم‌چنین سومین کشور در اروپا از نظر برقراری صلح و آشتی و دموکرات‌ترین کشور در منطقه خود است.
کشور چک آب و هوایی قاره‌ای و تا حدودی مرطوب دارد. زمستان‌هایش سرد و تابستان‌هایش تا حدودی گرم است. میانگین میزان بارندگی سالانه در این کشور که در طول تابستان به حداکثر خود می‌رسد حدود 410 میلی‌متر است.



گردشگری

کشور چک از جمله کشورهای زیبا است که دارای جاذبه های گردشگری فراوانی است که از جمله انها می توان به باغ ورتبا، برج ایفل پراگ، ساختمان شهرداری، باغ وحش پراگ، دنیای زیر آب، پل چارلز، ساعت آفتابی و قلعه اسپیلبرک اشاره کرد.


آشپزی

در آشپزی چکی تمرکز، بر استفاده از گوشت است. گوشت خوک، گاو، مرغ استفاده زیادی دارد و در کنار آن غذاهای مختلفی نیز با گوشت غاز، اردک و خرگوش تهیه می‌شود. از ماهی در آشپزی چکی کم استفاده می‌شود، به استثنای مراسم کریسمس که در آن هنگام مردم چک ماهی قزل‌آلای تازه و کپور می‌خورند. نانی خمیری که بدون مخمر تهیه شده و به صورت قطعات گرد بریده می‌شود به نام «کِنِدلیکی» معروف است استفاده زیادی در غذاهای چکی دارد و با انواع گولاش خورده می‌شود. کیک‌های شکلاتی و میوه‌ای مانند دیگر کشورهای اروپای مرکزی، در جمهوری چک نیز از دسرهای مورد علاقه هستند. آبجو چک دارای سابقه‌ای طولانی و مهم است. نخستین آبجو سازی در این کشور از سال 1118 میلادی به‌ وجود آمد و جمهوری چک امروزه دارای بالاترین مصرف سرانه آبجو در جهان است. آبجو از نوع پیلزنر که خاستگاه آن شهر پلزن است و هم‌چنین آبجویی که در شهر چسکه بودیویتسه تهیه می‌شود از آبجوهای معروف این کشور هستند. نام آبجوی آمریکایی بادوایزر نیز به همین شهر اشاره دارد.


تاریخ

سکونت انسان در سرزمینی که امروز جزو کشور چک است، به سه قرن قبل از میلاد مسیح و مهاجرت اقوام سلت به این نواحی برمی‌گردد. تا قرن اول بعد از میلاد، سلتی‌ها در این زمین حکومت می‌کردند. حدود قرن اول میلادی، قوم و قبیله‌های آلمانی هم به این مناطق آمدند. اسلاوها که قبایل چک در بوهمیا و موراویایی‌ها در موراویا بودند، در قرن ششم میلادی از راه دروازه‌ی موراوین به این سرزمین وارد شدند. بین سال‌های ٨٣٣ تا ٩٠٧ امپراتوری موراویا بر این مناطق حکومت می‌کرد، اما عمر چندانی نداشت. در زمان امپراتوری چارلز چهارم بود که پراگ به عنوان مرکز امپراتوری روم انتخاب شد و هر چیزی که از جلال و شکوه دوران گوتیک در این شهر به یادگار مانده، مربوط به همان دوره است. در نیمه‌ی دوم قرن شانزدهم، پراگ به عنوان مرکز حکومت خاندان اتریشی و کاتولیک مذهب هابسبورگ انتخاب شد، اما سرانجام این خاندان هم مقر حکومت خود را به وین انتقال داد. به دنبال این اتفاق در سال‌های ١٧٨١ تا 1785 نظام رعیتی در این کشور از بین رفت و آزادی مذهبی عمومیت یافت. در قرن نوزدهم هم اصلاحاتی در زمینه‌ی آموزش عمومی صورت گرفت. در جریان جنگ جهانی اول، ملیت‌های چک و اسلواک خواستار استقلال شدند و با پشتیبانی ویلسون رییس جمهور وقت آمریکا و با امضای معاهده‌ی پیترزبورگ به استقلال رسیدند و در ٢٨ اکتبر ١٩١٨ موجودیت کشور چکسلواکی با مرکزیت پراگ اعلام شد. این اتفاق گرچه باعث خوشحالی اکثریت چک و اسلواک شد، اما نارضایتی اقلیت ژرمن در این کشور را به دنبال داشت.

شهر های جمهوری چک

پراگپراگ، شهر پل‌ها، شهر کلیساهای قدیمی و برج‌های طلایی، شهر کافکا و کوندرا، شهر فرهنگ و هنر ادب اروپاست. سفر ...