کلیه اطلاعات مسافرتی شهر باکو کشور جمهوری آذربایجان

شهر باکو، جمهوری آذربایجان

باکو پر جمعیت‌ترین و یکی از زیباترین شهرهای قفقاز است. وجود تعداد بسیاری از پارک‌های ساحلی و برگزاری برنامه‌های متعدد هنری از جمله موسیقی، تئاتر و اپرا جذبه خاصی به این شهر داده ‌است. بخش قدیمی شهر باکو، همراه با برج و حصار قلعه شهر به خوبی از سده‌های میانه بجا مانده و یکی از آثار ثبت شده در یونسکو به عنوان میراث فرهنگ جهانی است.

خلاصه ای درباره شهر باکو
اطلاعات شهر باکو
گالری تصاویر باکو
مناطق دیدنی باکو
نقشه باکو

شهر باکو، جمهوری آذربایجان

باکو، پایتخت جمهوری آذربایجان، بزرگترین شهر و همچنین بزرگترین بندر این کشور است. این شهر بر ساحل غربی دریای خزر در شبه جزیره آب‌شوران قرار دارد و یکی از مناطق نفت‌ خیز جهان می‌باشد. در ابتدای سال 2003 بیش از 153 هزار نفر از آوارگان داخلی (ناشی از جنگ قره باغ) و هچنین 94 هزار نفر پناهنده خارجی در این شهر علاوه بر جمعیت اصلی وجود داشته‌اند. در سال 2007 و در نشست وزرای فرهنگی اعضای سازمان کنفرانس اسلامی، باکو به عنوان پایتخت فرهنگ اسلامی برای سال 2009 اعلام شد. در سال 2000 بخش قدیمی باکو بعلاوه سرای شروانشاهان (به ترکی آذربایجانی، شیروانشاهلار سارایی) و قلعه دختر به عنوان میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده‌اند. باکو دارای 11 منطقه شهری (اداری) شامل عزیزبایف، بیناغدی، قاراداغ، نریمانف، نسیمی، نظامی، صبالی، صابونچی، ختایی، سوراخانی و یاسامال و نیز 48 شهر می باشد. شهرهای بناشده در جزایر موجود در خلیج باکو و شهر صخره‌های نفتی یا نفت داشلاری که در دریا ساخته شده‌اند و خارج از باکو و در داخل دریای خزر قرار دارند جزء این 48 شهر می باشند.

آب و هوا

زمستان‌های باکو بسیار سرد است اما خیال نکنید چون باکو زمستانی سخت دارد لابد تابستانش هم خنک است. در تابستان دمای هوا خیلی بالا می‌رود. آذربایجان خیلی جای خوش آب و هوایی نیست، و کسی هم البته به قصد لذت از آب و هوا به آن‌جا نمی‌رود.

گردشگری

زیارتگاه و آرامگاه بی بی حکیمه، تالار ملی باله، پارک مفاخر باکو، قلعه دختر و ایچری شهر از جاذبه های گردشگری باکو هستند.

تاریخ

اولین شواهد مستند مرتبط با باکو به قرن ششم میلادی برمی گردد و از آنجا که از آن زمان اغلب بخشی از شاهنشاهی‌های ایرانی بوده‌ است، پیوند تاریخی با آن ها دارد. پس از این که زمین لرزۀ بزرگی در قرن 12 میلادی شماخی پایتخت شروانشاهان را ویران نمود، آهسیتان اول باکو را به عنوان پایتخت جدید برگزید. در زمان ساسانیان حضور و نفوذ عنصر ایرانی در کرانه‌های اران از تالش و باکو تا دربند بسیار قوی و چشمگیر بود. در دورۀ شروانشاهان، باکو بخشی از شروان بود. شروان مانند بقیۀ اران بخشی از سرزمین آذربایجان نبود. آذربایجان به منطقۀ جنوب رود ارس گفته می‌شد. باکو پایتخت شیروانشاهان در سده‌های 14 و 15 میلادی بود و بعد بخشی از ایران صفوی شد. حکومت عثمانی در قرن 16 میلادی طی دوره‌ای کوتاه به قسمت اعظم قفقاز از جمله باکو حاکم بود. نادرشاه افشار توانست این قسمت از آران، گرجستان و منطقۀ ارمنستان فعلی را دوباره به ایران بازگرداند. در جنگ‌های ایران و روس در زمان فتح علی شاه این ناحیه بر اساس عهدنامه گلستان و ترکمانچای از ایران جدا و به دست روس‌ها افتاد. باکو در اواخر قرن نوزدهم و دهۀ اول قرن بیستم از بزرگ‌ترین مناطق تولید نفت جهان بود.