مسافر24 بهترین تجربه سفر

تانزانیا

جمهوری متحد تانزانیا کشوری است در شرق آفریقا که از شمال با کنیا و اوگاندا، از غرب با رواندا، بوروندی و جمهوری دمکراتیک کنگو و از جنوب با زامبیا، مالاوی و موزامبیک همسایه‌ است و از شرق به اقیانوس هند محدود می‌شود. در سال 1996 پایتخت رسمی تانزانیا از شهر ساحلی و بزرگ دارالسلام به شهر دودوما منتقل شد. با این حال دارالسلام هنوز پایتخت تجاری و مقر بسیاری از نهادهای حکومتی کشور است و بندری مهم برای تانزانیا و همسایگان محصور در خشکی اوست. از شهرهای مهم دیگر آن می‌توان به آروشا، امبیا، موانزا، موروگور و زنگبار اشاره کرد. نام تانزانیا واژه‌ای مرکب از تانگانیکا و زنگبار است. این دو کشور در سال 1964 یا یکدیگر متحد شده و جمهوری تانزانیا را تشکیل دادند. سال‌های متمادی اجرای ناموفق سیاست‌های «سوسیالیسم آفریقایی»، مانند احداث اجباری مزارع اشتراکی، این کشور را یکی از فقیرترین، توسعه‌ نیافته‌ترین و وابسته‌ترین کشورهای جهان ساخته‌است. فرایند اصلاحات تدریجی در کشور از میانه دههٔ 1980 آغاز شده‌ است.


گردشگری

تانزانیا دارای جاذبه های دیدنی و گردشگری بسیاری است. پارک ملی سرنگتی، جزیره زنگبار، قله کیلیمانجارو، جزیره منمبا، پارک ملی رواها، جزیره مافیا، دریاچه مانیارا، نگورونگورو کریتر و کوه های ماهال تعدادی از جاذبه های گردشگری کشور زیبای تانزانیا هستند. از آثار ایرانی در تانزانیا می‌توان به حمام ساخته شده گویا برای دختر محمد شاه قاجار، چاه آب افشاری و مسجد جزیره دلفین اشاره نمود. همچنین دو توپ غنیمت گرفته شده در نبرد هرمز (شاه عباس اول) نیز در خانه عجایب تانزانیا نگهداری می‌شود.


فرهنگ

مردم تانزانیا از لحاظ فرهنگی با مردمان ایرانی و اعراب عمانی خویشاوندی دارند. وجود تعداد زیادی از کلمات فارسی همچون شاه و کاکا در زبان سواحلی که یکی از زبانهای رسمی این کشور می‌باشد، نشان دهنده عمق روابط دو فرهنگ است. در خلال سال‌های پایانی قرن سوم هجری تا اوایل قرن چهارم، گروه‌هایی از خانواده‌های شیرازی به زنگبار مهاجرت کردند. هنوز هم پس از گذشت قرن‌ها در زنگبار، اصل و نسب شیرازی به نوعی نجیب زادگی محسوب می‌شود. آیین نوروز امروزه در زنگبار برگزار می‌شود. زبان‌های انگلیسی و سواحلی زبان‌های رسمی این کشور هستند. در تانزانیا حدود چهارهزار بلوچ زندگی می‌کنند.


تاریخ

بازرگانان عرب نخستین بار در سال 700 میلادی در این منطقه شروع به تشکیل مستعمره کردند. پرتغالی‌ها در 1500 میلادی به مناطق ساحلی این ناحیه رسیدند و تا قرن 17 کنترل منطقهٔ تانزانیای کنونی را در دست داشتند. پس از آن سلطان عمان بر این منطقه مسلط شد. مناطقی که اکنون روآندا و بوروندی نامیده می‌شوند به انضمام تانگانیکا (تانزانیای فعلی) در سال 1885 به مستعمرات شرق آفریقای آلمان بدل شدند. بعد از جنگ جهانی اول قیومیت منطقه از طرف جامعه ملل به بریتانیا واگذار شد. اگرچه اطلاع مشخصی از تاریخ زنگبار در دست نیست ولی آنچه مسلم است این است که زنگبار با کشورهای عربی جنوب غرب آسیا در ارتباط بوده‌است، در سال 1503 زنگبار به خراج‌گذار پرتغال تبدیل شد و از مناطق عمدهٔ بازرگانی منطقه تبدیل شد ولی در سال 1698 تحت تسلط عمان و اعراب قرار گرفت. زنگبار در سال 1861 از عمان اعلام استقلال کرد و در سال 1890 تحت‌الحمایگی بریتانیا را پذیرفت. تانگانیکا در 9 دسامبر 1961 از بریتانیا اعلام استقلال کرد، زنگبار نیز در 10 دسامبر 1961 از بریتانیا مستقل شد. دو ملت در 26 آوریل 1964 با یکدیگر ادغام شده و «جمهوری متحد تانگانیکا و زنگبار» را تشکیل دادند، شش ماه بعد نام این جمهوری به تانزانیا تغییر یافت.

شهر های تانزانیا

زنگبارقدم زدن در کنار یک ساحل بکر و بی نظیر، سفر به شهر قصه های بازرگانان شیرازی و سندباد، گذر ...

کلیمانجارو...