مسافر24 بهترین تجربه سفر

شهر ‌‌سِلانگور، مالزی

ایالت سلانگور به مرکزیت شاه عالم (Shah Alam) معروف ترین استان مالزی است که دو ایالت فدرال پوتراجایا و کوآلالامپور نیز در آن واقع شده اند.
پایتخت سلانگور، شاه عالم است و شهر کلانگ نیز عنوان پایتخت سلطنتی را دارد.
سه مرز این ایالت آبی هستند، تنگه ملاکا از غرب، سونگای سپانگ (رودخانه سپانگ) از جنوب و سونگای برنام (رودخانه برنام) از شمال.
منطقهٔ فدرال کوآلالامپور، پایتخت مالزی، و همچنین منطقهٔ فدرال پوتراجایا توسط این ایالت محصور شده‌اند.
پسوند عربی نام این استان، «دارالحسان» است.

این ایالت همچنین غنی‌ترین و توسعه‌یافته‌ترین ایالت مالزی است و در 27 اوت 2005 رسما به عنوان اولین ایالت توسعهٔ یافتهٔ این کشور اعلام شد.

پتالینگ جایا نیز از مهم‌ترین شهرهای این ایالت و کل مالزی است.
در قرن پانزدهم سلانگور تحت کنترل تون پراک، بنداهارای (وزیر اعظم) معروف و قدرمند ملاکا، بود.
با سقوط ملاکا به دست پرتغالی ها، بر سر کنترل سلانگور دعوا در گرفت، بخصوص به علت منابع غنی قلع در آن . در این دوره مهاجران مینانگکابائو که 100 سال پیش از آن از سوماترا آمده بودند جای خود را به مهاجران بوگینی از سلبس (سولاوسی کنونی) دادند. اینان به عنوان سربازان مزدور کار می‌کردند و به روند استعمار هلند کمک می‌کردند. تا اواسط قرن هجدهم، بوگینی‌ها سلطانیه‌ای به مرکزیت کوالا سلانگور برپا کردند که تا امروز هم برسر کار است.
قرن نوزدهم شاهد رشد اهمیت اقتصادی قلع بود و این تجار و معدنچیان چینی بسیاری را به این منطقه کشید.

در 1857 دو تاجر چینی وارد شراکت با دو تا از روسای سلانگور شدند و معادن قلعی در نزدیکی آمپانگ به پا کردند. از دل همین معادن بود که شهر کوالالامپور (پایتخت امروزی مالزی) بیرون آمد. موفقیت تجارت قلع و رشد ثروت جوامع چینی به تخاصماتی بین روسای سلانگور و معدنچیان کشید. نتیجه جنگ داخلی طولانی مدتی بود که باعث نابودی کوالالامپور و تخریب صنعت قلع شد.
در 1874 و پس از اتمام جنگ داخلی، بریتانیایی‌ها کار را برای کنترل آغاز کردند. سلطان راضی شد که به تثبیت رزیدنت بریتانیا در کلانگ تن دهد و از این سال تا 25 سال بعد، این ایالت رشد و رفاه بسیاری یافت که بیشتر بر پایه قلع بود. یکی از مشهورترین «رزیدنت بریتانیاًهای این ایالت، فرانک سوئتنهام بود که روابط بین سلطان‌ها و روسای محلی را بهبود بخشید. او سلطان‌های چهار ایالت (پراک، سلانگور, نگری سمبیلان و پاهانگ) را پای میز مذاکره کشاند و متحد کرد و این اتحاد نهایتا در 1896 به ایالات فدراتیو مالایی بدل شد.

این فدراسیون از کوالالامپور اداره می‌شد که تا اوایل قرن بیستم شهری مرفه و بزرگ شده بود. «ایالات فدراتیو مالایی» در 1948 به «فدراسیون مالایا بدل گشت و نهایتا در 1963 به فدراسیون مالزی تغییر نام یافت. در 1974 کوالالامپور توسط سلطان سلانگور بخشیده شد و به عنوان منطقه فدرال اعلام شد و شهر شاه عالم نقش پایتخت ایالتی را به عهده گرفت. در اواخر دهه 1990 بخش دیگری از ایالت نیز جدا شد و به عنوان پایتخت اجرایی فدرال پوتراجایا، اعلام شد.

آمار جمعیت در سال 2000 تعداد دقیق ساکنین این استان را 3٬947٬527 دانسته بود.
سلانگور در جاهای کم ارتفاع آب و هوایی استوایی دارد و دمای روزانه بین 21 تا 23 درجه سانتیگراد نوسان دارد. در تمام سال معمولاً باران می‌بارد. آب و هوا در نقاطی مثل تپه فریزر و تپه گنتینگ بسیار خنک تر است و بین 12 تا 22 درجه نوسان می‌کند. بارش باران در این نقاط شدیدتر و طولانی تر است. رطوبت متوسط بین 85 تا 90 درصد است.
این استان هم مانند دیگر استان های مالزی دارای مکان های دیدنی فراوانی است که شامل مناطق طبیعی، تاریخی، فرهنگی می شود و شما می توانید مدرن ترین مراکز خرید و ساختمان های بلندمرتبه را در شهر کوآلالامپور ببینید و نیز از فضای منحصر به فرد و ساختمان های پست مدرنیستی و پارک های زیبای پوتراجایا لذت ببرید.

تفریح گاه ها، دیدنی ها و مکان های تاریخی ‌‌سِلانگور