مسافر24 بهترین تجربه سفر

شهر ماسوله، ایران

شهر تاریخی و توریستی ماسوله، یکی از نقاط تاریخی، سرسبز و خوش آب و هوای شمال ایران با هوای مه آلود، تابستانهای خنک و زمستانهای پر برف است. ماسوله در جنوب غربی استان گیلان در بخش سردارجنگل فومن،60 کیلومتری شهر رشت، 36 کیلومتری شهر فومن و 20 کیلومتری شهر ماکلوان واقع است. راه قدیمی ماسوله به خلخال که در گذشته شاهراه ارتباطی گیلان و آذربایجان بوده است با دخالت سازمان حفاظت از محیط زیست و پایگاه میراث فرهنگی ماسوله به منظور حفاظت از محیط زیست، طبیعت بکر و میراث معنوی ماسوله در چندین دهه گذشته امکان توسعه پیدا نکرده است. زبان اصلی مردم ماسوله مانند زبان مردم غرب گیلان و جنوب جمهوری آذربایجان «زبان تالشی» است. تالشی نام یکی از زبان‌های ایرانی شمال غربی است. دین مردم ماسوله اسلام و مذهبشان شیعه است. این شهر در فهرست آثار ملی به عنوان میراث فرهنگی و طبیعی به ثبت رسیده ‌است. ماسوله در پی احداث جاده ارتباطی جدید بین گیلان و آذربایجان و نیز قحطی 1320 و ... بیشتر جمعیت خود را از دست داد. پس از ثبت ماسوله به عنوان میراث فرهنگی و طبیعی، اجازه ساخت و ساز و توسعه شهر توسط شهرداری ماسوله(تاسیس1311)، سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و سازمان حفاظت از محیط زیست داده نشد و در نتیجه هزاران تن از اهالی ماسوله طی هفتاد سال گذشته در نقاط مختلف ایران به ویژه تهران مقیم شدند. این شهر هم اکنون رویارو با مسائلی مانند ریزش سنگ، سیل، رانش زمین، زمین‌لرزه، تصرف به منظور توسعه عمرانی و انسانی و تخریب و... می‌باشد.


آب و هوا

ماسوله تابستان هایی با هوای معتدل و زمستان هایی سرد دارد. بیش از یک ماه از سال در این منطقه یخبندان است و در بسیاری از روزها، ابرها چنان تو را در برمی گیرند و هوای مه آلود، زیبایی های ماسوله را دوچندان می سازند. میزان بارش باران و برف نسبتاً قابل توجه است و هوا رطوبت بالایی دارد. این رطوبت به علت خنکی هوا آزار دهنده نیست.


گردشگری

ماسوله دارای مناطق طبیعی و دیدنیهای بسیاری می باشد که از جمله آنها میتوان به آبشار لارچشمه، ییلاق کوربار، چشمه آب معدنی زمزمه، چشمه آب معدنی علی زاخونی و قلعه رودخان اشاره کرد.


معماری

اکثر ساختمان ها در ماسوله به رنگ زرد یا رسی است. این باعث می شود که خانه ها در مه بهتر دیده شوند. چرا که نزدیک به یک سوم سال ماسوله در مه فرو می رود. ساختمان ها ( بخصوص ساختمان های قدیمی تر ) اکثراً دو طبقه ساخته شده اند. خانه های قدیمی که با ترکیبی از سنگ و چوب ساخته شده اند، یکی یکی از بین می روند و جای خود را به ساختمان های بتنی با سقف های آهنی می دهند. هرچند سعی می شود ظاهر خارجی ساختمان ها همان الگوی سنتی خود را حفظ نمایند. در و پنجره های چوبی ( بخصوص انواع قدیمی آن ) زیبایی خاصی به ماسوله می دهند و اهالی خوش ذوق ماسوله چهارچوب پنجره ها را گلدان های شمعدانی به نحو شایسته ای تزیین می نمایند. یکی از جاذبه های معماری ماسوله این است که سقف خیلی از خانه ها، حیاط خانه ی دیگر یا مسیر و رفت و آمد سایرین به حساب می آید. با وجود برف و باران، به ندرت در ماسوله از سقف شیبدار استفاده می شود و امروزه برای پوشش خارجی سقف از آسفالت و ایزوگام استفاده می کنند. هرچند هنوز هم می توان پوشش های سنتی کاه گلی را پیدا کرد. این پوشش سنتی را باید سالانه ترمیم نمود. سیستم سنتی گرمایش خانه های ماسوله استفاده از بخاری چوبی، سوزاندن فضولات خشک شده ی حیوانات و کرسی بوده است که همه ی آنها امروزه جای خود را به بخاری نفتی، برقی و بخاری هایی که با گاز کپسولی می سوزند، داده اند. ماسوله نیازی به سیستم های خنک کننده ی امروزی ندارد.


تاریخ

حدود سده هشتم هجری (قرن 14 میلادی) مردم کهنه ماسوله که در 6 کیلومتری شمال غرب این شهر واقع است به همراه مردمانی از نقاط مختلف سرزمین گسترده ایران به نقطه‌ای که هم اکنون به عنوان شهر ماسوله شناخته شده است کوچ کردند. طی کاوش‌های انجام شده از محوطه باستانی کهنه ماسوله سفالینه هائی متعلق به قرون پنجم تا هشتم هجری قمری بدست آمده‌ است که دقیق‌ترین مستندات قابل توجه تاریخی می‌باشند. در 10 کیلومتری بالاتر از ماسوله جدید، ماسوله قدیم با آثار و بازمانده‌های انسانی از قبیل سنگ کوره و... در منطقه‌ای گسترده پراکنده شده‌ است که جزء آثار باستانی بشمار می‌آیند. ماسوله در پی احداث جاده ارتباطی جدید بین گیلان و آذربایجان و نیز قحطی 1320 و ... بیشتر جمعیت خود را از دست داد. کاروانسراهای شاهراه ارتباطی شمال و آذربایجان از رونق افتادند و بازار داد و ستد و صنایع فلزی و چرم آن نیز از دور افتاد. در پی آن اکثر مردم متمول ماسوله به پایتخت و سایر شهرهای بزرگ و یا به خارج از کشور مهاجرت کردند. پس از ثبت ماسوله به عنوان میراث فرهنگ

تفریح گاه ها، دیدنی ها و مکان های تاریخی ماسوله